Bon Tardi!

Hier weer een blog vanuit het zonnige/hete/lekkere Curacao mensen!

Allereerst, wat een ontzettend leuke en lieve reacties, ben nog maar net begonnen en heb nu al een aanhang van meer dan 5 mensen =D hihi

Wat ik allemaal weer heb meegemaakt zal je misschien overvallen, dus beware =P

Eergisteren ging ik boodschappen doen, ik werd weggebracht door mijn huisbaas Peter en moest even bellen zodra ik klaar was zodat hij me weer kwam ophalen.
(ik zou namelijk een simkaartje gaan halen)
Eerst ging ik naar de bank, om nog wat euro’s te wisselen (man, ik ben rijk hier haha!)
Ik liep naar binnen, wou al doorlopen naar de balies, wist helemaal niet dat ze een nummertrek systeem hadden, gelukkig zag ik het nog op tijd waardoor ik dus voorkwam dat ik me in een genante positie manoeuvreerde. *das een lange zin*
Nummertje getrokken, magische getal 72. Nog 20 wachtenden voor me zag ik op de teller.
Dat werd dus maar plaatsnemen en wachten.
Ik ging zitten en tegenover me zat een(betrekkelijk oude) man met ontzettend mooie ogen. Ik keek hem aan, hij keek mij aan.
Ik pakte mijn mobiel erbij om mijn hersenen te trainen met het spelletje Brain Juice.
Ondertussen voelde ik dat de man mij bestudeerde.
Ik probeerde mijn lachen in te houden, wat iets moeilijk was doordat ik daar wel een beetje zenuwachtig van werd..
Om de 2 minuten keek ik ongeveer naar de teller, als een soort neurose.
(gelukkig schoot het wel op , waren namelijk 6 bezette balies ofzo)
De man tegenover mij kwam ik achter wachtte op een vriend van hem. De vriend was aan de beurt. Heel stiekem probeerde ik te kijken naar hem, of hij nog naar mij keek, hij had het door. Ik was door de mand gevallen haha =P
De man ging weg samen met zijn vriend, maar niet voordat hij nog Ciao bella tegen mij had gezegd met een gulle lach op zijn gezicht (=
Sorry, dat is waarschijnlijk allemaal niet bijster interessant om te lezen maar toch wou ik het kwijt. =P

Nummer 72, loop naar de vrije balie heen en zeg dat ik euro’s wil wisselen, allemaal kat in’t bakkie, kreeg voor 90 euro 230 Naf. (1 eurie is gelijk aan 2,60! Naf.)

Op naar Baba, dat is de elektronica zaak waar ze simkaarten verkopen.
Alleraardigste mensen, alleen hadden ze geen simkaarten meer, die zouden pas (dinsdag) de volgende dag weer binnen komen.
Ik zat al te bedenken van goh hoe moet ik dan straks Peter bereiken dat ik opgehaald kan worden? Maargoed, dat was van latere zorg, ik ging toch maar wel de nodige boodschappen doen.

Aangekomen bij Desperado (een ontzettend grote en ook goedkope) supermarkt.
Pak een wagen uit de rij en begin op m’n gemakje de winkel te verkennen.
Een volle winkelmand later (twv 90 Naf.) kom ik bij de kassa.
Heel handig hebben ze daar boodschappenjongens, je geeft ze je tas en zij pakken hem voor je in voor 1 gulden. Jammergenoeg voor die jongens wist ik niet dat ik geacht werd ze dat geld geven, dacht dat het al werd verrekend bij de kassa anyway, de jongen deponeert mijn grote en zware boodschappentas in een wagentje en rijd hem naar buiten. Waarheen?
Ik zeg dus, van joh ik pak de spullen eruit en ga lopen, veel andere keus had ik niet..
De jongen helemaal verbaasd, duwt de kar weer naar binnen en loodst mij mee naar de kassa, zeg dat ik daar een kaartje kan halen waarmee ik kan bellen. Ik dus vragen aan de caissière of ik ze een kaart te koop heeft waar ik mee kan bellen. Dat was niet het geval (duh)

Weer terug bij af. Sta buiten en er komen nog 2 boodschappenjongens aan. Ze wouden me wel brengen met de auto. (schrik schrik shit shit) Ik kon er niet onderuitkomen dus oké, ik neem het risico.
*het was dat of lopen met het risico dat er automobilisten die zagen dat ik aan het zwoegen was met een tas zouden stoppen( ze zijn hier zeer van het fluiten, toeteren en kusgeluiden maken)*
Ze brengen mijn spullen naar de auto en vragen waar ze heen moeten. Pelikaanweg dus, ik wijs de weg (=
2 jongens gingen met me mee. Gezellig even kletsen en aangekomen bij het huis vroeg ik hoeveel het kostte, was geen moeite dus gratiesj. Vervolgens vroeg een ervan of ik met hem wou afspreken, naar de bioscoop wellicht. OEPS dat zag ik niet aankomen, dat viel koud op m’n dak.
Ik zal erover nadenken was mijn antwoord (NEE)
Hij zei: Maar wanneer weet ik het dan?
Ik: Ik kom heus nog wel een keer boodschappen doen, ik blijf hier nog lang genoeg.
Gelukkig had hij met dat antwoord uiteindelijk vrede. (ik hoop nog steeds vurig dat hij het is vergeten zodra ik hem tegenkom)
Het kwam er dus op neer dat ik voor niks mijn boodschappen heb laten inpakken en als klap op de vuurpijl ook nog een gratis lift! Hihi

Gisteren:

Naar Baba geweest om dan eindelijk een simkaart te kunnen aanschaffen (hoera, ik ben bereikbaar!)
Gelukt, simkaartje was 52,50 Naf. En dat was incl. 20 Naf beltegoed.
Mijn nummer is tegenwoordig dus: +59995140877 ;)
Daarna had Peter me doorgereden naar Hook’s Hut.
Een klein paradijsje. (misschien kan je het wel vinden op het internet.)
Je kan er aan de bar zitten, aan een tafel of lekker aan de zee.

Ik ging zitten aan een tafel bij de zee waar al een aantal mensen hadden plaatsgenomen, uiteraard had ik wel gevraagd of de desbetreffende stoel vrij was (wat heb ik toch ook een goede manieren =D ) Nou er stond geen naamplaat op de tafel dus ja hij was vrij was het antwoord =P Ik nam plaats en de mensen vroeg nieuwsgierig wie ik was, wat ik kwam doen, of het beviel etc. Het bleken mensen uit Maastricht te zijn, 2 waren op vakantie en het andere paar woonde er nu al voor 2 jaar. (mensen waren al wel 50+)
Gezellig zitten kletsen, afwisselend met een duik in het heeeeeeeeeeeeeerlijke water.
Ook mocht ik heel leuk en lief het snorkelsetje van haar man lenen, dus heb ook mijn ogen nog even uitgekeken onder water!

De mensen vroegen of ik misschien een lift wou naar huis, zodat ik niet Peter hoefde te bellen dat hij me kon ophalen (ze zouden er toch zo ongeveer langskomen). Graag dus. (het waren echt aardige en betrouwbare mensen)
Ze hadden me afgezeten en tot ziens gezegd. ( Zeker weten dat ik daar vaker heenga!)

Helemaal vergeten te vertellen,
Zondag was ik dus naar Mambo beach geweest, echt super relaxed, meer kan ik er niet over zeggen.
Helaas was het surfen die dag niet doorgegaan omdat er zowat geen golfen waren.
Als het goed is krijg ik die vandaag, als de golfen dit keer niet te wíld zijn +P

Op stage *waar ik heen fiets op een rode mountainbike die niet gebruikt wordt door Peter(dus goed voor mijn been –en buikspieren)* is het ook ontzettend leuk, er is een andere stagiaire, 29 lentes jong met hier 2 kinderen en een man.
Vrijdag gaan we(=Joela en ik) naar het strand met de kindjes van 7 en 3 , lekker spelen in het water ondertussen die zon laten werken, hé Jonathan! =P

Veel werk is er nog niet te doen, vandaar dat ik mijn tijd nu ook verdrijf op de laptop die mij toegewezen is ( echt super relaxed) met een blog schrijven en een paar kleine opdrachtjes ondertussen vervullend.

Misschien is een beschrijving van mijn kamer ook leuk om te lezen dus hier komt het.
Als je de deur binnenloopt, staat links in de hoek een 2 persoons bed.
Rechtdoor is de keuken (foto’s volgen, zodra ik de stekker voor m’n camera heb gevonden… :S) De kleine badkamer bestaat uit 2,5? Vierkante meter met daarin een douche, een klein wasbakje met spiegel(tje) erboven en een wc. Oja en een wasmachine is er ook nog ingepropt =P

Wat ik al zei, foto’s om het jullie nog lekkerder te maken volgen zodra ik dat kutkabeltje ergens vandaag weet te toveren. Tot die tijd moeten jullie het maar enkel met de verbeelding doen =D

Tot het volgende verslag dan maar hé !

Liefs,

De al verkleurende Rosalie.